Kto powozi twoim powozem? Komu oddasz lejce, gdy trzeba przejechać przez nieznany teren, wokół wrzask i wrzawa, ogień i stworzenia nawołujące, nęcące pięknem. Gdy pójdziesz za pierwszym impulsem konie pogonią instynktownie wystraszone przed siebie, bądź tam, gdzie zdawać się im będzie, że jest przyjemniej, lepiej… Rydwan, w którym zasiadasz to ty w tym ciele, w tej przedziwnej wytworzonej rzeczywistości, świecie, wszechświecie nieograniczonych możliwości. Żeby nauczyć się dobrze sterować, powozić, nawigować, musisz być świadomy swoich koni- tego, co cię boli, gdzie się boisz, co cię pociąga, kiedy i czego od nich możesz wymagać a kiedy musisz zwolnić i dać odpocząć. W niepewnym terenie, na nieznanych wodach, gdy kreślisz mapę , a jednocześnie nawigujesz, gdy przez zgiełk bitwy chcesz przejechać ale nie uszkodzić siebie ani nikogo, zawsze trzeba mieć wzrok utkwiony ponad horyzontem zdarzeń.
Tyle pięknych i mądrych słów, tyle inspiracji i uniesienia płynie do nas teraz poprzez różne istoty, ludzi. Wydaje się jakby wszechświat dwoił się i troił by zapewnić nas o swojej miłości, wsparciu, opiece. Wszystkie energie wyższe, w tym my sami staramy się prześcignąć siebie samych w udowodnieniu nam, że miłość jest naprawdę bezkonkurencyjna, niezbywalna i nie przegrywa na dłuższą metę, ona nie odrzuca. Jesteśmy teraz jak dzieci pilnie strzeżone przez troskliwą Matkę, która z troską patrzy na zszywanie rany na rozbitym kolanie swego maleństwa, wie, że oczyszczanie rany zapiecze, wie, że zszycie zaboli i robi wszystko co w Jej mocy by zapewnić swoje dziecko, że ból minie, że rana się zagoi, ale najpierw trzeba pozwolić ją oczyścić i założyć lekarstwo. Dziecko nie zawsze widzi matkę, czasem jest tak przerażone tym co się dzieje, co ma się wydarzyć, że zapomina o zaufaniu i miłości do rodzica, czasem krzyczy i wyrywa się, czasem trzyma kurczowo rękę mamy, czasem patrzy w oczy matki i widząc całą jej miłość i spokój siedzi, bo ona go tu przyprowadziła i stąd wyprowadzi.
Wydaje się że wciąż ładujemy się w kłopoty w punkcie bycia dzieckiem gdzie ‘chcę, chcę’ przesłania nam cały świat, i uzyskanie tego co nam przyszło do głowy jest po prostu wszystkim. Od dziecka jesteśmy kreatorami zdarzeń i uczymy się tworzyć naszą rzeczywistość na podstawie doświadczeń, przyglądając się jaki wynik daje moje chcę. Uczymy się co się opłaca ale i co oddziałuje na moją kreację, uczymy się zasad wszechświata, z czasem zaczynamy postrzegać innych kreatorów uczestników zdarzeń, którzy też wpływają na nasza kreację. W końcu wyciągamy wnioski, że nie jesteśmy jedynymi twórcami rzeczywistości… Chwilę później rozumiemy że jeśli czekoladka jest jedna a dzieci wokół pięć, to w zależności od siły determinacji i oceny sytuacji, środków, intencji wytworzy się sytuacja krzywdy, zadowolenia, lub ugody, każde dziecko doda swój potencjał i wytworzy się wypadkowa chcących czekoladę :). Kontynuuj czytanie »
Mamy w sobie wielość bram, które albo płynnie potrafimy otwierać i zamykać, albo dopiero nad tym pracujemy, jedne bramy są jak zardzewiałe, skrzypią jak nienaoliwione, albo wiszą tylko na jednym zawiasie, inne na sto kłódek zamknięte… Każda z nich ważna i każda do całości ciebie jako jednego instrumentu prowadzi… Liniowo można by powiedzieć, że jesteśmy jak flet, na którym trzeba umieć zagrać by stworzyć harmonijną melodię. By powstał spójny dźwięk, utwór doskonały, sprawczy, twoja istota powinna współgrać na wszystkich przenikających się sferach, dźwiękach, a dźwięk winien płynnie przenikać przez bramy… Kontynuuj czytanie »
Idziesz w letni słoneczny dzień, chmurki na błękitnym Niebie delikatnie popycha wiatr, który łagodzi ciepło dnia, daje ukojenie… czujesz się lekko, świeżo. Twoja dusza wypoczywa, oddycha pełnią, swobodą, bezpieczeństwem. Wiesz, że możesz być wszędzie, w każdym miejscu, które dla ciebie jest poczuciem esencji Życia i Miłości, Domem… Kontynuuj czytanie »
Jakże istotne jest by człowiek żyjąc tworzył- czyli odzwierciedlał siebie w sztuce, w dziele swego życia…to pobudza czynnik życia, ożywia, rozjaśnia, dodaje witalności i przedłuża życie. Być może nie widać tego na pierwszy rzut oka, ale przecież wszyscy potrzebujemy jakiejś formy realizacji naszego bytu, naszego ja żeby żyć. Nasze życie tutaj niejako napędza się poprzez naszą realizację, tworzenie, przejawianie siebie, wyrażanie na zewnątrz. Kontynuuj czytanie »
Piąty ośrodek, czakra gardła to ekspresja, wyrażanie się na zewnątrz, realizacja siebie, to werbalne urzeczywistnienie myśli. Na początku było Słowo i Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo… Ten ośrodek to esencja wyrażania naszej Istoty na zewnątrz, to śmiałe i jawne pokazywanie światu kim naprawdę jesteśmy, kim się czujemy i jak, poprzez co chcemy się wyrażać. Kontynuuj czytanie »
Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia to znana i stara prawda, można jedną rzecz postrzegać na milion sposobów. Tylu ile jest ludzi tyle jest opisów zachodu i wschodu słońca. Cała rzeczywistość istnieje w naszym umyśle i tam najpierw ją tworzymy dla siebie, żeby później wyprojektować na zewnątrz. Każdego dnia wstajemy mając jakieś oczekiwania lub przewidywania dotyczące naszego świata, każdego dnia spodziewamy się czegoś. Zazwyczaj mamy poprzypisywane pewne schematy zachowań i reguł i określamy Kontynuuj czytanie »
Jestem zdania, że zawód wróżbity, terapeuty, uzdrowiciela niesie ze sobą wielką odpowiedzialność, dlatego też staram się najlepiej jak potrafię, czyli na ile pozwala mi moje doświadczenie w pracy ezoteryka, życiowe oraz potencjał duchowy pomagać Tobie współtowarzyszu podróży zwanej życiem. Czasami mogę podpowiedzieć bądź podprowadzić Cię kawałek po Drodze na tyle na ile mi Pozwolisz.
Wydaje się że wciąż ładujemy się w kłopoty w punkcie bycia dzieckiem gdzie ‘chcę, chcę’ przesłania nam cały świat, i uzyskanie tego co nam przyszło do głowy jest po prostu wszystkim. Od dziecka jesteśmy kreatorami zdarzeń i uczymy się tworzyć naszą rzeczywistość na podstawie doświadczeń, przyglądając się jaki wynik daje moje chcę. Uczymy się co się opłaca ale i co oddziałuje na moją kreację, uczymy się zasad wszechświata, z czasem zaczynamy postrzegać innych kreatorów uczestników zdarzeń, którzy też wpływają na nasza kreację. W końcu wyciągamy wnioski, że nie jesteśmy jedynymi twórcami rzeczywistości… Chwilę później rozumiemy że jeśli czekoladka jest jedna a dzieci wokół pięć, to w zależności od siły determinacji i oceny sytuacji, środków, intencji wytworzy się sytuacja krzywdy, zadowolenia, lub ugody, każde dziecko doda swój potencjał i wytworzy się wypadkowa chcących czekoladę :). 
Idziesz w letni słoneczny dzień, chmurki na błękitnym Niebie delikatnie popycha wiatr, który łagodzi ciepło dnia, daje ukojenie… czujesz się lekko, świeżo. Twoja dusza wypoczywa, oddycha pełnią, swobodą, bezpieczeństwem. Wiesz, że możesz być wszędzie, w każdym miejscu, które dla ciebie jest poczuciem esencji Życia i Miłości, Domem… 
