Dwa tory jednocześnie na szynach równolegle muszą iść, żeby pociąg się nie wykoleił. Tak i my musimy pilnować w drodze, by zrównywać i nie zaniedbywać naszego serca w pogoni za wiedzą. Choć nadal uważam, że wiedza przychodzi jako swoisty bonus- oświecenie, w stanie łaski do czystych, zatopionych jedynie w miłujących myślach, do tych którzy sercem żyją- lecz to szczególna droga w obecnych warunkach na Ziemi, bo wymaga pewnego rodzaju wyizolowania od świata zewnętrznego. Dlatego też większość z nas praktykuje drogę środka, kroczy w świecie zewnętrznym, pilnując by serca nie osłabić, wyziębić za mocno podczas licznych pułapek, a jednocześnie umysłem rozpraszać chmury ignorancji i niewiedzy, które więżą nas w lęku poprzez zabobony , legendy, mity, wytwory ludzkich marzeń sennych.