Świat się zmienia a my w nim i z nim. Nasze rozemocjonowanie wydarzeniami tak nas wciąga, że nieraz nieco opóźnia pracę na większym planie. Jak dzieci gorączkowo biegamy od jednej nowinki do drugiej by nasycić głód adrenaliny. Wchłonęliśmy już wystarczająco, teraz czas poukładać się z tym co widzimy i dalej trwać działając lecz nie rozrzucać i nie potrącać tyle drobiazgów wykonując plan, który zaczyna się wyłaniać. Pomyśl 3 razy, zrewiduj to co przemyślałeś kolejne trzy, sprawdź dokładnie zanim zaczniesz działać. I pamiętaj, spiesz się powoli.
I jak wam się dzisiaj idzie własną mapą, tym czym myśleliście, że jesteście i ścieżkami, które wydawały się oczywiste. Takie czasy. Osobiście nienawidzę egzaminów, zawsze nerwowo czekałam na dzień egzaminu, byłam kujonem, uczyłam się dużo, i zawsze chciałam zdać na najwyższe oceny, nie zadowalały mnie pośrednie wyniki. Teraz jak się przyglądam, jako że jest to czas dla każdego uzmysławiania sobie w praktyce kim jest- czyli własnych wzorców i zastępowania ich tzw. lepszymi, to widzę jakie wzorce mnie najbardziej określają. Nadal chcę zdać dobrze, lepiej, nadal się boję sprawdzianów. A teraz sprawdzian goni sprawdzian- to weryfikacja naszego Ja duchowego w pewnym sensie, bo każdy ma jakiś obraz siebie- swego tzw. właściwego kodu postępowania- według najlepszej miarki, i teraz musimy przyłożyć tę miarkę do sytuacji w życiu naszym i ludzi, z którymi się na co dzień spotykamy.
